Pub
Por: José Luíz Tavares

               

Ontem, dia mundial da poesia (e da luta contra a discriminação racial), dirigi-me à Casa Fernando Pessoa, em campo de ourique, onde se ia proceder à leitura de Tabacaria em língua caboverdeana e ao lançamento duma edição bilingue, promovida por uma associação de afro-descendentes de lisboa.      Afazeres pouco poéticos fizeram com que eu chegasse alguns minutos depois da hora aprazada para o início da sessão. Uma tarjeta amarela, em inglês e português (Pessoa teria gostado), avisava que não seriam permitidas mais entradas. Remoendo as minhas razões, resolvi tocar à campainha. Logo um diligente vigilante acudiu à porta, dizendo educadamente que por razões de segurança não seriam admitidas mais entradas.

 Não sei quem dirige hoje a Casa Fernando Pessoa, nem quem lá trabalha, mas pedi ao vigilante se podia chamar alguém responsável, pois poderia ser alguém que eu conhecesse, dado que em tempos fui assíduo frequentador da Casa, concebi um programa para uma quinzena da cultura caboverdeana, fui convidado de um dia mundial da poesia, onde recitei excertos da Ode Marítima taduzida por mim para caboverdeano (numa casa cheíssima, com gente até nas escadas), fui convidado de um «Dias do Desassosego», com escritores brasileiros e portugueses (sendo um 10 de junho, fiz a minha abertura com um soneto de Camões traduzido por mim para caboverdeano), a biblioteca da casa possui alguns dos meus livros, por mim oferecidos, sou tradutor de Pessoa para o caboverdeano, utilizando o seu alfabeto oficial (uma antologia intitulada Na Sol di Nhas Angústia esteve pronta para sair em 2007, aquando da passagem de Francisco José Viegas pela casa e ainda hoje aguarda edição), ainda a semana passada o número de inverno da revista LER, dirigida pelo mesmo Fancisco José Viegas, publicou uma montagem minha da Ode Marítima em caboverdeano, razões não para ter algum tratamento privilegiado, mas apenas justificativas do interesse que eu tinha naquela sessão onde seria lido e apresentado  Tabacaria na minha língua materna, poema que eu próprio traduzi em 2007, e que aqui vos ofereço na versão de então.

 Passados instantes entrevi, pela fresta da porta meio aberta, uma senhora de fogachos loiros nos cabelos, que entretanto descera até ao patamar da recepção, falar com o vigilante, acenando que não com a cabeça. Logo este se dirigiu a mim, que se encontrava do lado de fora, dizendo: «Lamentamos, cavalheiro, por razões de segurança...». Gostei muito, eu simples poeta, de ser tratado por «cavalheiro», pois a minha aparência não deixava dúvidas: devido ao frio eu vinha trajado de sobretudo castanho-claro, finas luvas castanho-escuro, cachecol verde-escuro, chapéu preto à Pessoa. Quando já ia embora pelo passeio do outro lado da rua, sorrindo como o Esteves sem metafísica, vi aproximarem-se duas senhoras, cujo tez ainda divisei no lusco-fusco de fim de inverno, e sem delongas sumiram casa adentro. Sorri mais uma vez, com um sorriso triste, alvitrando, para meu consolo, que talvez se tratasse do múltiplo Fernando, reencarnado, não heteronimicamente mas em carne e osso, em femininas figuras, e teria vindo indagar ao que vinha tanta gente de pele escura e linguajar estranho.

 Aconteceu num dia mundial da poesia – e sou poeta. Aconteceu na cidade de lisboa – e dediquei-lhe em livro um monumento de palavras intitulado Lisbon Blues. Foi no bairro de campo de ourique, e estavam os meus livros numa feira no jardim da parada. Aconteceu na Casa Fernando Pessoa, e sou tradutor dele. Foi num dia mundial contra a discriminação racial e senti-me profundamente preto.

Lisboa, 22 de março de 2018,

José Luiz Tavares

 

 

TABAKARIA

 

N ka nada.

Nunka n ka ta ser nada.

N ka pode kre ser nada.

Trandu kel li, n ten dentu di mi tudu sonhu di mundu.

//

Janelas di nha kuartu, di nha kuartu di un-dus milion di mundu ki ningen 

                                                                                       ka sabe é kenha        

 (I s'es sabeba é kenha, kuse k'es sabeba?),

Nhos ta da pa un rua undi ninhun pensamentu ka ta txiga,

Rial, inpusivelmenti rial, sertu, diskonhisidamenti sertu,

Ku misteriu di kusas baxu di pedras ku seris,

Ku morti ta poi umidadi na paredi i kabelu branku na omis,

Ku distinu ta konduzi karosa di tudu pa strada di nada.

//

Oxi n sta dirotadu, sima ki n sabe verdadi.

Oxi n sta odja klaru, sima ki n sta pa n more,

I n ka tenba más armundadi ku kusas

Sinon un dispidida, ki ta bira es kaza i es ladu di rua

Fileras di karuaji dun konboiu, i un partida pitadu 

Di dentu di nha kabesa

I nhas nerbu sakudidu ku osu ta xukalia na ta bai.

N sta spantadu oxi, sima kenha ki pensa i atxa i skese.

Oxi n sta divididu entri lialdadi ki n debe

Tabakaria di kel otu ladu di rua, sima kusa rial pur fora,

I sensason ma tudu é sonhu, sima kusa rial pur dentu.

//

N fadja na tudu kusa.

Komu n ka fase ninhun prupózitu, si kadjar tudu era nada.

Skola k'es da-m

N dixi d'el pa janela di trás di kaza.

N ba ti txada ku prupostus tamanhu,

Mas so erbas ku arvis ki n atxa la,

I ora ki tenba algen era igual a kes otu.

N ta sai di janela, n ta xinta nun kadera. Na kuze ki n al pensa?

Kuze ki n sabe di kel ki n ta fase ben ser, mi ki n ka sabe kuze ki n é?                                                                                                   

Ser kel ki n ta pensa? Mas n ta pensa ma mi n é tantu kusa!

I ten tantus ki ta pensa ser mesmu kusa ki ka pode ten tantus!

Jeniu? Nes mumentu ten mil sérebrus ta sunha ta atxa, sima mi, ma

                                                                                        es é jeniu,

I kenha ki sabe, stória ka ta marka nen un,

Ka ten sinon strumu di tantu konkista futuru.

Nau n ka ta akridita na mi.

Na tudu manikómiu ten dodus maluku ku tantu serteza!

Mi ki n ka ten ninhun serteza, mi é más sertu o menus sertu?

Nau, nen na mi....

Na kantu kuartu pertu di seu i kuartus ka pertu di seu di mundu

Nes ora ka sta jenius pa-es-propi ta sunha?

Kantu aspirason altu nobri i tomadu ku klareza —

Sin, verdaderamenti altu nobri i tomadu ku klareza —,

I kenha ki sabe si pusível di rializa,

Ka ta odja nunka sol ta ratxa rial nen es ka ta atxa obidu di algen?

Mundu é pa kenha ki nanse pa konkista-l

I non pa kenha ki ta sunha ma pode konkista-l sikre e ten razon.

N ten sunhadu más ki kusas ki Napulion fase.

N ten pertadu na petu, k'é ka rial, más umanidadi ki kristu.

N ten fetu, sukundidu, filuzufia ki ninhun Kant ka skrebe.

Mas mi é, i si kadjar n ta ser senpri, kel di kuartu pertu di seu,

Sikre n ka mora na el;

N ta ser senpri kel ki ka nanse pa kel li;

N ta ser senpri apenas kel ki tinha kolidadis;

N ta ser senpri kel ki djuntu dun paredi sen porta e spera p'es abri-l 

                                                                                                     porta

I kanta kantiga d'infinitu nun kapuera,

I obi vos di dios nun posu tapadu.

Kre na mi? Nau, nen na nada.

Pa natureza dirama-m riba di kabesa ta arde

Si sol, si txuba, kel bentu ki ta atxa-m kabelu

I restu ki ta ben si ben, o ten ki ben, o dexa di ben.

Skravus kardíaku di strelas,

Nu ta konkista mundu interu antis d'e  labanta-nu di kama;

Mas nu ta korda i el fitxadu

Nu ta labanta e ka ta djobe nen pa nos,

Nu ta sai di kaza i el é tera interu,

Djuntadu ku sistema solar i karera nhu santiagu i indifinidu.

//

(Kume xukulati, minina,

Kume xukulati!

Odja ma ka ten más metafízika na mundu sinon xukulati.

Odja ma tudu rilijion ka ta nxina sinon faze fatiota.

Kume, minina tudu ntoladu, kume,

Si n podeba kume xukulati ku o-mesmu verdadi ki bu ta kume!

Mas mi n ta pensa i, na ta tra papel di prata, k'e di fodja di stanhu,

N ta bota tudu pa txon, sima n ten botadu bida):

//

Mas o-menus ta fika di margura di kel ki nunka n ka ta ser

Kaligrafia rápidu d'es versus

Portal kebradu pa inpusível.

Mas o-menus n konsagra pa mi un disprezu sen lágrimas,

Nobri pelu menus na jestu largu ki n ta fúlia

Kel ropa xuxu ki mi n é, sen rol, pa kusas na ses kontise,

I n ta fika la na kaza sen kamiza.

//

(Bo, ki bu ta konsola, ki bu ka izisti i purisu bu ta konsola,

Ó deuza grega, konsebedu sima un státua bibu,

Ó patrísia rumana, ki más nobri i más disdisgrasada é npusível                                                                              

Ó prinseza di trovadoris, ton gentil i kulurida,

Ó markeza di séklu dizoitu, dikotadu la lonji,

Ó kes mudjeris freska, famadu, di tenpu di nos pai,

Ó n ka sabe kuse k'é mudernu — n ka ta konsebe ben kuse —

Tudu kel li, seja kuse ki bu é, pode nspiradu pa nspira!

Nha kurason é un baldi dispixadu.

Sima kes ki ta invoka spritu ta invoka spritu, n ta invoka

Mi propi i n ka ta atxa nada.

N ta txiga pa janela i n ta odja rua ku un klareza total.

N ta odja lojas, n ta odja paseius, n ta odja karus ta pasa,

N ta odja kriaturas bibu ki ta kruza bistidu,

N ta odja katxor ki tanbé izisti

I tudu kel li ta peza-m sima ki n kondenadu bai pa lonji,

I kel li tudu é stranjeru sima tudu kuza.)

//

N vive, n studa, n ama, ti n akridita,

I ka ten algen ki ta pidi zimola ki n ka ta inveja oxi so pamodi el é ka mi

N ta odja pa ratadju di kada un, si txagas i mintira,

N ta pensa: si kadjar nunka bu ka vive nen bu ka studa nen bu ama nen 

                                                                                      bu ka kridita

(Pamodi é pusível fase rialidadi di tudu kel li sen fase nada di kel li);

Si kadjar n izisti apenas sima un lagartu ki kortadu rabu

I k'é rabu pa la di lagartu ta ramexe manenti.

//

N fase di mi kuse ki n ka sabe,

I kusé ki n podeba fase di mi n ka fase.

Kel domino ki n bisti staba eradu.

N fika konxedu logu pa kenha ki n ka era i n ka disminti, i n perde.

Kantu n razolbe tra maskra,

E staba pegadu na nha rostu.

Kantu n tra-l i n djobe na spedju

Dja n staba bedju.

N staba moku, dja n ka sabeba bisti domino ki n tra.

N bota maskra fora i n durmi na kau bisti

Sima un katxor ki jerensia ta tolera

Pamodi e ka ta fase ninhun mal

I n ta ba skrebe es stória pa n prova ma mi é sublimi.

Isensia muzikal di nhas versu inútil,

N ta kreba atxaba-bo sima kusa ki n faseba,

I n ka fikaba senpri dianti di tabakaria dipadianti,

Ta kalka ku pe konsiensia di sta izisti

Sima un tapeti ki un mokeru tropesa n'el

O un kapaxu ki siganus furta i ka baleba nada.

//

Mas donu di tabakaria txiga porta i e fika na porta.

Ku diskonfortu n djobe-l ku kabesa tortu

I ku diskonfortu di nha alma ta ntende mal.

El e ta more i mi n ta more.

El e ta dexa tabuleta, mi n ta dexa versus.

Nun sertu altura tabuleta ta more tanbé i rua undi ki tabuleta stevi,

I kel língua ki versus foi skritu na el.

Dipos ta more kel planeta ta da boita undi tudu kel li kontise.

Notus satéliti dotus sistema kualker kusa parsedu ku algen

Ta kontinua ta fase kusa parsedu ku versus ta vive baxu di kusas

                                                                     parsedu ku tabuletas,

Un kusa senpri dianti di kel otu,

Senpri un kusa ton inútil sima kel otu,

Inpusível senpri ton stúpidu sima rial,

Misteriu di fundu senpri ton sertu sima sonu di misteriu di superfisi

Senpri kel li senpri otu kusa o nen un kusa nen otu.

//

Mas un omi entra na tabakaria (pa kunpra sigaru?)

I rialidadi ki ta faze sentidu kai di rapenti riba di mi.

N arma labanta si xeiu di forsa, konvensidu, umanu,

I n sta ba tensiona skrebe es versus undi n ta fla u-kontráriu.

Ora ki n sta pensa skrebe-s n ta sende un sigaru

I na sigaru n ta saboria libertason di tudu pensamentu.

N ta sigi fumu di sigaru sima ki n sta sigi un rota singular,

I n ta goza, nun mumentu konpitenti i di sensason,

Libertason di tudu spekulason

I konsiensia ma metafízika é un konsikuensia di sta mal-dispostu.

//

Dipos n ta deta pa trás na kadera

I n ta kontinua ta fuma.

Timenti Distinu ta pirmiti-m kel li n ta kontinua ta fuma.

//

(Si n kazaba ku fidju-fémia di mudjer ki ta lababa-mi ropa

Si kadjar n ta serba filis).

N ta bisti kel li n ta labanta di kadera. N ta bai janela.

//

Omi sai di tabakaria (ta ba ta mete troku na djilbera?).

Ah, n konxe-l: é Stevis sen metafízika.

(Donu di tabakaria txiga porta)

Sima ki pur un instintu divinu Stevis vira e odja-m.

E fase-m adios ku mo, n grita-l adios o Stevis, i universu

Rakonstrui pa mi sen idial nen speransa, i Donu di Tabakaria poi ta suri.  

 

Rinxoa, abril di 2007

Comentários  

+1 # B. 06-04-2018 14:03
João Grazina, o poeta não pode fazer esse exercício porque há ainda um facto que não está no texto: ele ainda foi beber uma cerveja ao restaurante da Casa, e quando vinha a sair viu que um cavalheiro também ia a entrar. Confrontado o guardião da porta, este titubeou dizendo que o cavalheiro tinha bilhete, ao que o pobre poeta exigiu que lho fosse mostrado. Como não havia bilhete nenhum e, apanhado em flagrante discriminação, não teve o guardião outro remédio senão, a contra-gosto, dizer ao cavalheiro a quem tinha sido facultada a entrada, pensando que ninguém estava por perto a ver, que, assim sendo, não poderia entrar
Responder
+1 # João A. Grazina 02-04-2018 18:07
Faz-me só um favor José Luíz Tavares, embora te seja difícil, toma aquela episódio como se se tivesse passado comigo, para que sobre apenas a questão de género e não a da pele, ou seja, se tivesse sido comigo ter-me-iam da mesma forma batido com o nariz na porta, para que não nos seja tão difícil ler o que escreveste. Eu teria sido da mesma forma barrado para facilitarem depois a entrada àquelas duas ladies. Toma desta a vez a coisa assim. Pode ser?
Um grande abraço e não ligues muito que este mundo está cheio de canalhas.
Responder
-1 # B. 27-03-2018 12:01
Senhora A., a única forma de você estar à porta é ser uma das pessoas admitidas depois da recusa de entrada ao poeta. Contudo, pelo que se depreende do seu texto, é alguém da Casa Fernando Pessoa, muito escaldada, não com o acontecido, mas com a sua divulgação.
Responder
0 # Jorge Paulo 26-03-2018 11:33
Uma vergonha! Um pedido de desculpas não ficaria nada mal à Casa Fernando Pessoa!

Um abraço deste estranho que consigo está profundamente solidário.
Responder
0 # Fernando Alves 26-03-2018 08:05
As mais humildes desculpas de quem, nascido em Àfrica e embora educado como europeu, não esquece os ensinamentos de outra forma de ser. A poesia deveria ser ponte de aproximação e afirmação de caminho de liberdade e não apenas espaço de fruição de uns poucos que persistem em negar aos outros a possibilidade de crescer. Não desista e faça da poesia a cada de todos, obrigado por existir e tornar o mundo melhor.
Responder
0 # Rui Pereira 26-03-2018 06:51
Simplesmente lamentável, simplesmente vergonhoso. Se para alguma coisa servem estas redes, é bom que escancarem o que por vezes se entrevê por uma frincha de um porta!
José, muitos PARABÉNS pelo seu trabalho.
Responder
0 # Julia Coutinho 25-03-2018 20:16
Sinto-me envergonhada.
Desculpe, José Luíz Tavares.
Responder
0 # M. 25-03-2018 12:29
Pode até classificar-se o que se passou como, simplesmente lamentável, o que de modo algum atenuará eventuais e graves desenvolvimentos em cadeia numa sociedade que, dita tolerante para com a diferença teima, contudo, em fazer perdurar estúpidos preconceitos raciais, que é o que, de facto, preocupa.
Responder
+7 # A. 25-03-2018 06:29
E será que a pessoa que também ficou à porta consigo e que também não entrou... ter-se à sentido profundamente branca?!?

É fácil falar sem as pessoas terem conhecimento do que se passou....

E é tão fácil que desta forma e de cara escondida atrás de um telefone / com[censurado]dor se difamem entidades respeitosas que se calhar muitos de vocês nem as conhecem....

Lamento que por um erro que tão bem a CFP explicou e corretamente se criem estas conversas sem sentido nenhum....

Não sei que será mais grave... duas pessoas terem entrado por um engano , do que outra ter tocado a uma campainha durante um espectáculo e que lhe foi explicado a ele e ao outro senhor (branco) que também estava à porta a tentar que o deixassem entrar que a lotação estava esgotada e não poderiam entrar....

Respeito o mérito que possa ter, mas devia ser mais humilde e sincero com o que aconteceu à porta antes de publicar textos incompletos. Devia por a mão na sua consciência e pensar nisso....

Eu estava a porta e sei o que se passou.

Cordiais cumprimentos!
Responder
+1 # Luis Filipe de Malhe 25-03-2018 03:07
Que tristeza! Este Portugal provinciano e tacanho ainda em 20018 !Desculpa José Luís!
Responder
+1 # Cutelo de Covoada 25-03-2018 01:04
Oh Fátima Rolo, se a Casa Fernando Pessoa não desmentiu o José Luiz Tavares nem pôs em dúvida o seu depoimento e a sua honestidade, porquê que a senhora vem inventar mais patranhas nesta história verdadeiramente vergonhosa para a organização do evento. Tenha bom senso, por favor!
Responder
-2 # Fatima Rolo Duarte 25-03-2018 11:40
Vamos lá ler com calma o que escrevi "importava-se de nos esclarecer, já que sou uma das pessoas que o defende neste caso... desta casa"

A comunicação da Casa Fernando Pessoa vem no sentido de apaziguar uma questão que até agora considero incompreensível. Mas que lotação esgotada quando nas imagens o que se vê são pessoas em pé, outras sentadas no chão... Contudo, gosto de saber os dois lados de todas as histórias. É esta uma questão de bom senso.
Cutelo de Covoada não me diz nada. É nome, pseudónimo "tipo" inferNet? Se é ficamos já por aqui.
Responder
-2 # Fatima Rolo Duarte 24-03-2018 21:58
Há quem afirme em tom jocoso que a sua história está mal contada e que o José deveria contar a verdade. Que verdade? Do que se fala quando se põe em causa o que o José Luiz nos conta?!

Importava-se de nos esclarecer já que sou uma das pessoas que o defende neste caso... desta casa.
Responder
+3 # idalina jorge 24-03-2018 17:13
Caro José Luís Tavares, para o próximo ano venha a Oeiras. Poderá ler os seus poemas ou uma das suas traduções de Pessoa. Este ano, tivemos uma maratona de poesia em cinco salas distintas e a funcionar das 18 às 24. Será sempre bem-vindo, como tod@s @s outr@s
Responder
+3 # Maria Pais 24-03-2018 15:47
Sinto-me envergonhada. Lamento imenso ter acontecido. Um grande bem haja para este Senhor poeta.
Responder
+3 # Júlio José Coutinho 24-03-2018 11:31
Lamento muito tal (desculpe não ser muito pessoana a afirmação...) filha-da-putice! Pelo que descreve e a forma como o faz, está muito acima daquilo que lhe fizeram. Com um enorme respeito,
Júlio
Responder
+2 # apartidário 23-03-2018 16:44
Grande poeta desta grande ilha de Santiago e do mundo. Bem haja!
Responder
+2 # Maria E. Vieira 23-03-2018 16:19
Amigo "patrício"! Fosse um humilde trabalhador das obras como há muitos em Lisboa e seria racismo e seria grave. Para aqueles que lhe barraram a entrada, era apenas uma pessoa com interesse no que se estava a passar lá dentro. Não compreendo como uma pessoa poria eventualmente em risco a segurança e duas já não teriam o mesmo efeito. Este caso deveria ser apresentado às entidades oficiais e devidamente investigado. Solidarizo-me consigo eu, que também sou cabo-verdiana, e nunca fui vítima de discriminação. Permita-me que lhe diga: nunca deixe de ser quem é, nunca deixe de ser poeta, amante de Pessoa e de tudo o que é belo! Sinta-se reforçado na sua categoria por um episódio lamentável, que deixa uma mancha em cima de quem o cometeu e a si o deixa acima de tudo o que aconteceu. Um abraço, Maria Ermelinda Vieira
Responder
+2 # Pedro Silva 23-03-2018 15:35
Acusação de xenofobia contra um espaço onde, no momento, se lia Pessoa em Crioulo? O José Luíz Tavares só pode estar a brincar.
Em tempo: poetas, prosadores, operários, engenheiros, professores, médicos, cientistas, cantoneiros ou pescadores, todos têm a obrigação de chegar a horas aos eventos culturais. Por respeito a quem trabalha e a quem assiste.
Responder
+3 # Maria 24-03-2018 14:43
CALE-SE!
Responder
+1 # Ana Loura 24-03-2018 22:13
Tá a mandar calar quem?
Responder
+2 # Herberto Gomes 24-03-2018 14:15
Não percebeu mesmo nada do que leu, o que o coloca no mesmo patamar da iliteracia para onde esta ''cultura de nabos'' nos vai arrastando. Leia 2ª vez, e verá que está lá tudo aquilo que nega.
Responder
+8 # Pedro Silva 25-03-2018 13:32
Percebi, percebi, caro Herberto. Percebi que alguém que queria assistir a um evento foi impedido de entrar porque chegou atrasado e já não consegiu lugar. Como ele, muitas outras pessoas, de muitas outras cores, eu incluído, ficaram à porta. Há as pessoas que aceitam o facto de, se querem lugar, deverem chegar a horas (a boa educação, por esse mundo fora, manda estar à porta do local agendado entre 10 e 15 minutos antes do evento); há outras que entendem merecer tratamento diferenciado (por "conhecerem alguém" ou argumentário semelhante) e, perante a aplicação das regras básicas de convivênia e respeito, não hesitam em ir buscar a xenofobia como arma de arremesso para toda e qualquer questão a decidir. JLP, com este texto, atacou todos aqueles que, diariamente, lutam contra o racismo e a xenofobia em Portugal, mas também em Cabo Verde e no mundo inteiro. Falo da verdadeira xenofobia, não a construída em jeito de desculpa para tornar público um desagrado privado que só ao seu atraso se deve.
Eu, para a próxima, chegarei mais cedo. E o José L. Tavares?
Responder
+1 # Dany Touré 23-03-2018 15:01
Força la sempre, ca bu pensa Kuma as durmi dret.
Sis consciencia ca ta dixas tra num boca sóne ku bale.
Bu valor sta na sis casa, sime porta ku janela.
Nós cor pret e um di Qs maior poisia ku pode izisti.
Nu ta transmiti aligria na sis Álma pobre...
Continua ku mesme motivação
Responder
-1 # Maria 24-03-2018 14:44
CALE-SE!
Responder
-4 # SÓCRATES DE SANTIAGO 23-03-2018 10:07
Força, mano Balixa, o nosso poeta-mor. Os brancos são sempre brancos, por vezes até, uns "MALKONXEDU Y MALOBADU". Grave, muito grave o que os tugas fizeram contigo, tu, um preto cabo-verdiano, orgulhoso das tuas origens e, ao mesmo tempo, POETA UNIVERSAL, poeta também de Lisboa, a tua terceira cidade, depois do Tarrafal e da Praia Maria. Um forte abraço deste teu amigo Sócrates, ó POETÃO, como tu bem chamavas um outro poeta grande, Mário Fonseca. P.S.: Quando regressares à TERRA_MÃE, vamos emborcar um bom grogue "singuelu", de preferência, ali no "Txon Bon di Mangui", Tarrafal, para poderes esquecer a mágoa. Levarei "O PARAÍSO APAGADO POR UM TROVÃO" e, sentados na pracinha ali à frente da tua antiga casa, declararemos alguns poemas deste teu belo livro, que eu tenho sempre na cabeceira da cama e me acompanha sempre nas minhas viagens ao Tarrafal.
Responder
-2 # Heleno Sabino 23-03-2018 09:59
Aguardamos o posicionamento do ministro da cultura em relação a este acto grave, perpetrado pelos seus amigos portugueses. Mas não vai fazê-lo, sabem porquê? Porque os seus sócios portugueses não vão gostar. A minha solidariedade para com o grande poeta
Responder
-1 # Marciano Moreira 23-03-2018 00:14
Puezia ta vive dentu nos. Ningen ka pode roba-nu-el. Afinal e alma!
Responder
+4 # António Pinto 24-03-2018 14:41
Amigo J L T antes de mais, a minha solidariedade, perante esta contrariedade.
A atitude de cumpridor de ordem do referido segurança, está a par da atitude da funcionária administrativa. Cumpra-se a orientação do chefe! Serão resquícios ainda do Estado policial que tanto nos oprimiu a todos. Podem até ser reacções alérgicas á poesia libertária de Pessoa: Mas não serão nunca castradoras da tua Grandeza, da tua Liberdade, da Tua Poesia. Um Abraço, até ao dia do outro abraço, lá para Praia Verde, de Chão Bom.
Responder
0 # Ana Baptista Pereir 25-03-2018 15:21
Isto é uma vergonha. E ainda dizem que Portugal não tem Racismo. Enquanto me lembrar disto não porei os pés nesta casa.
Responder